17 Eylül 2006

13 Eylül 2006 Çarşamba

Hayatim boyunca unutamayacagim gunun hikayesi ;

Normal bir Carsamba gunu,sabah dersime girdim. Saat 9.45'te kahvaltimi yaptim,ardindan bir derse daha girdim.
Oglenki dersime gitmeme gerek yoktu. Dukkan'da biraz takildim,ardindan eve geldim.
Persembe gunune iki odevim vardi. Yapmaya baslamadan once biraz uzanip dinleneyim dedim ve uyudum. Ev telefonunun sesiyle irkildim,uyandim telefonu actim. Arkadasimdi. Evde miydin dedi ? Evet dedim. "Okulunda 4 tane ölü var,biri okula baskin yapti" dedi. "Sakanin sirasi degil olm,yeni uyandim. Esek sakasi bak bu,sakaysa bitir. Ya kimi yiyorsun,bitir iste sakani" sozlerini bir cok kez soylerken elim kumandaya gitti ve televizyon acildi...
Bir sure sessizlik...
Arkadas : "Omer ?"..
Ben : "Ben seni birazdan ariyim mi ?"
Arkadas: "Tamam,kendine iyi bak,sansliymissin.."

Evet. Bir silahli psikopat okulumu basmisti. Ilk yazanlara gore 4 ölü 16 yarali vardi..
Ne yapacagimi sasirdim,bir sure tv'ye bos bos baktim..
Ardindan ablalarimi ve annemleri aradim,hepsine evde oldugumu,boyle bisey duyabileceklerini ama beni merak etmemeleri gerektigini soyledim..Ardindan sevdigime de bir mesaj cektim ve izlemeye basladim herseyi...

Sok icinde gecen saatlerden sonra bir nebze olsun rahatlatici aciklama geldi.."Hic bir ölü yok sadece saldirgan öldürüldü"...
Bu arada bazi arkadaslarimi gordum tv'de..kacisiyorlardi..
Bazilari roportajlarda olayin nerde baslandigi anlatildi..
Benim gunde 3-4 kere gectigim koridor anlatilanlara gore kan izleriyle doluydu..Yaralilarla doluydu...Laptop'umla her zaman takildigim kafeterya da basilmisti...Giris ise hergun iki kez kullandigim kapidan yapilmisti...

Bir sure gecti,bir genc kizin hastanede vefat ettigi haberi geldi..8 tane yaralinin agir oldugunu ve hepsinin ameliyata alinacagi soylendi..

Ve bugun aciklananlara gore o 8 kisiden sukurler olsun ki ölen yok..

***

Okul tatil edildi.. Sali gunu tekrar aciliyor,Ptesi gunu ise okul ogrencilerine neler yapilacagiyla ilgili bilgiler verilecek.. Psikologlar,doktorlar buyuk bir felaketin asil simdi basladigini,okullar acilinca cocuklarin o mekanlari kullanmasinin cok zor oldugunu ve bu donemin cogu cocuk icin aslinda kaybedildigini soyluyorlar...

Ve ben... Hic birseyini yasamadigim halde Sali gunu neler hissedecegimi kestiremiyorum...Her sabah,her gun gectigim,kullandigim koridorlarda o olanlari nasil karsilayacagimi bilemiyorum..Resimlerde yerde yatanlari gordugum giris kapisinin onunu nasil gececegim bilemiyorum...Bu korkuyu okulda yasayanlari ve yaralananlari,o psikopatla karsi karsiya kalmislari hic dusunemiyorum...

Hayat gercekten bos...

Not : Sabah kahvaltimi ettigim masanin arkasindaki duvarda kursun izleri,yaninda bos kovanlar bulundu dun gece... Ben o masada kahvaltimi ettikten 2.5-3 saat sonra bir kisi gelip kursunlarinin bir kismini oraya dogru sacmis...Hayat iste bunun icin bos...bombos...

3 Eylül 2006

AÇIK VE NET !